Fr

BLUE

De vergeten groep in het DI&E-denken, door Harry Demey (LDV United)

Zondag 3 Maart 2024

De vergeten groep in het DI&E-denken, door Harry Demey (LDV United)

We kunnen en mogen er niet om heen: onze sector doet haar zijn/haar/it’s best om een positieve rol op te nemen wanneer het om Diversity Inclusion & Equity gaat.

We surfen niet alleen mee op de golven van de maatschappij maar proberen een golf te nemen die ons én voorsprong geeft én ons sneller en beter aan wal brengt. Om de haverklap krijgen we onderzoeken hoe we het als sector doen en hoe we het als individueel bureau doen. En de cijfers zijn niet altijd goed (genoeg). Of het nu van de Creative Club komt, van onze eigen vakvereniging ACC of via onze eigen onderzoeken: de zweepslagfunctie is er en moet er zijn. We maken charters, interpreteren de onderzoeken, trachten actie(s) te ondernemen, verstevigen de JEP…. We zijn er echt mee bezig.

We focussen ons erg hard op afkomst, gender en seksuele geaardheid. We letten daarop, we nemen het mee in onze creatieve en go-to-market strategie. Het maakt deel uit van ons dagelijks gedrag. Het wordt een strategie.

Er is echter één groep die we in de ganse beweging vergeten: mensen van een oudere leeftijd. En door dit zo te omschrijven raak ik meteen de essentie van het onderwerp aan: hoe benoemen we die groep? Of, voor wat mij betreft, moeten we groepen wel benoemen? Ik heb het daar namelijk moeilijk mee. Het wordt snel stigmatiseren. Taha Riani van Allyens heeft er een boek over geschreven ‘Kan ik dat nog zeggen?’. Benieuwd of hij het ook over deze groep mensen zal hebben.

Maar terug naar de vergeten groep. Kijk naar bijna alle communicatie-uitingen. Zelden zien we mensen van, laat ons zeggen boven de 50 jaar. Zien we ze wel, dan gaat het altijd over onderwerpen die eerder thuishoren in Plus-magazine en niet altijd een reflectie zijn van het echte leven. Er is een groep mensen die niet deel uitmaken van Gen Y of Z of de Millenials. Deze groep koopt auto’s, gaat op reis, consumeert data, koopt merken, shopt on- en offline, neemt tijd voor zichzelf, gaat joggen en fitnessen en maakt deel uit van communities. En toch zien we ze bijna niet in communicatie. Tenzij in communicatie voor pilletjes tegen spierpijn, sparen voor pensioen of iets doen met de kleinkinderen.

In commerciële communicatie hoort deze groep er niet bij: exclusie dus. En als we dat aanvaarden dan kunnen we het omzetten in strategie en dus in daden. Elke vorm van gedragsverandering begint bij aanvaarden van het probleem.

Wat niet helpt is dat wij in een sector werken die eerder ‘jong’ van aard is. Laat ons dat vooral zo houden. Maar misschien moeten we jong niet enkel definiëren in leeftijd maar vooral in attitude.

En ook hier geen of/of verhaal van maken maar een en/en. Ook wanneer het over mensen met meer ervaring gaat zal het werken in de mix spectaculairder vuurwerk geven dan het werken in hokjes. Dus ook hier een pleidooi, van een ervaringsdeskundige, om diversiteit te omarmen en exclusie en stigmatiserend denken te bannen.

#liveyoung

Archief / BLUE