Van 17 tot en met 21 juni vond de 71ste editie van de Cannes Lions plaats. Zoals elk jaar stuurde MM zijn trouwe reporters uit om het beste nieuws bij elkaar te sprokkelen op de persconferenties, in de auditoria en natuurlijk op het strand en langs de Croisette.
Uit al dat materiaal distilleerden we drie thema's. Na intellgentie en postpurpose nemen we nu de kracht van humor en emotie in creatieve reclame onder de loep. "Humour is about connection and it's the best healer", aldus Saturday Night Live-komiek Kenan Thompson in zijn speech. Want ja, lachen is en blijft gezond en emotie houdt ons menselijk, nietwaar?
.jpg)
Lions voor de lol
Een van de nieuwigheden van de Cannes Lions van dit jaar was de introductie van een (sub)categorie gewijd aan humor binnen de 'tracks' Classic (Audio & Radio, Film, Outdoor, Press & Publishing), Engagement (Direct, PR, Media, Social & Influencer) en Entertainment.
In totaal leverde dat 798 inzendingen op, minder dan 3% van het totaal, en 22 Leeuwen, waarvan slechts twee Gold. Je zou dus kunnen zeggen dat de nieuwe categorie voor humor gewoon een lachertje is ... Kijk
hier en oordeel vooral zelf.
Alles is 3%, door Bruno Liesse
Van de 26.000 en een klets dossier die ingediend werden op de Cannes Lions, past amper 2,98% in de categorie humor. Er zijn nochtans genoeg leuke onderwerpen te vinden en net zoals dat geldt voor ecologie, kun je die maar beter niet toevertrouwen aan activisten op een andere golflengte. Ze kunnen maar beter een onderdeel zijn van de gesprekken van elke dag, en bij iedereen.
Terwijl we langs alle kanten moeten afrekenen met diverse crisissen, is het absoluut noodzakelijk dat we creatief blijven met de glimlach. Maar zie, ze hebben ons opgezadeld met een verticaal klassement – versus diverse maatschappelijke categorieën waar de wereld wel erg veel weg heeft van een tranendal. Wat niet verwonderlijk is, trouwens, als je kijkt naar de 300.000 langdurig zieken en 120.000 burn-outs in ons land alleen. Je zou voor minder depressief worden. Zou dat overigens geen goeie nieuwe categorie zijn volgend jaar: deprimerende reclame?
Maar ik wijk af. 3% dus. Dat is evenveel als het rendement van je spaarrekeningen of de netto-opbrengst van de staatsbons waarop zoveel Belgen intekenden, terwijl de inflatie toch nog schommelt rond 4 of 5%. Alles is dus relatief en we zijn allemaal nog altijd even naïef (dat rijmt).
3% bedraagt ook de gemiddelde remuneratie van de mediabureaus, zonder de bijzondere diensten die gelukkig wat duurder maar helaas wat zeldzamer zijn. Na de rentabiliteitsanalyse van de communicatiebureaus door de ACC die elk jaar een paar punten moet inleveren ten opzichte van het jaar ervoor, komt ook de UMA met financiële statistieken en buigt zich om te beginnen over de budgettaire balans van pitches. Die is al even rampzalig als die van hun creatieve collega’s en naar verluidt een post in het budget die meer dan de helft van de winst kan opslorpen.
3% is beslist niet het procent landgenoten in Cannes en evenmin het aandeel van de Belgische winnaars, ook al halen sommige laureaten erg positieve resultaten.
3% (2,65%, om precies te zijn) is tot slot ook het aandeel van het Belgische BNP in Europa. Of 1% wereldwijd. Hoewel we volgens Fortune het rijkste land ter wereld zijn. Voorlopig toch nog, en als we alle onderdelen van ons vermogen optellen. Geen reden tot billenkletsen dus. Misschien is het mijn Belgische zeurkantje. In Cannes zijn alle sprekers wel wereldkampioen in iets en de zes reclamegroepen die het gros van de reclamebestedingen voor hun rekening nemen, zijn elk nummer een, en kunnen het met de cijfers aantonen ook.
’t Is zoals in het voetbal: zelfs de verliezers hadden moeten winnen. Misschien moesten ze maar een inox of aluminium uitvinden, voor de deelnemers onderaan de rangschikking. De Olympische gedachte, nietwaar? Zo kan iedereen rekenen op zijn eigen overwinning: een onroestbare wetenschap net als goud. Mocht je zo’n Lion winnen, verkoop hem dan. Je baas zal blij zijn, want hij heeft 4000 euro voor je pas betaalt. Neen, da’s geen grapje!
Mark Ritson: never a dull moment, door Griet Byl
Doorgewinterde marketeers hadden wellicht al het genoegen hem bezig te zien en/of horen: zij weten dat een presentatie van marketing consultant en columnist Mark Ritson iets is om naar uit te kijken en dat achter zijn ludieke branie evidente maar pertinente waarheden schuilgaan.
Door de band maken ze radicaal komaf met de overload aan nutteloze buzzwords die we in ons vak in het algemeen en op festivals of op congressen over ons uitgestort krijgen. En dat is bijzonder verfrissend.
Dat was niet anders op de Cannes Lions, waar de Australiër voor een propvolle zaal uitpakte met een speech waarvan we de teneur al mochten ontdekken op een van de UBA Media Dates, georganiseerd in samenwerking met de UMA. Zijn aanwezigheid met een talk over het relatieve belang van creativiteit op het Festival van de creativiteit was op zich trouwens al een ironische knipoog, aangezien de spreker het nut van het festival al meermaals op de korrel nam. Misschien speelden er platte financiële argumenten om hem te bewegen om over te vliegen; da’s in elk geval wat hij zelf beweerde.
Na een grappige opsomming van de vele rollen die festivalsprekers en -gangers creativiteit toedichten, kwam Ritson ter zake met de bedoeling aan te tonen dat creativiteit op zich niet volstaat. “Creativiteit is productgericht, terwijl ze in feite marktgericht zou moeten zijn. Daarvoor moeten we ons omdraaien en kijken door de ogen van de consument. Als je dat doet, worden nogal wat termen zinloos. Purpose is daar een van en gelukkig leven we vandaag in het postpurpose tijdperk."
"Stop met enkel te focussen op advertising"
Andere dingen worden dan weer wel belangrijk: salience bijvoorbeeld. Marketeers moeten ervoor zorgen dat consumenten aan hun merk denken als ze op het punt staan te kopen. Creativiteit denkt niet op die manier en creatieve awards bekronen evenmin advertenties die dat wel doen. Ritson kwam met een studie van System1 die duizenden op creatieve festivals bekroonde advertenties onderzocht op hun bijdrage aan brand building: die bleek helaas amper beter dan die van niet bekroonde advertenties. “Dat betekent niet dat creativiteit totaal onbelangrijk is in brand effectiveness”, suste Ritson. Maar hoe belangrijk dan? Al naargelang je het bekijkt, zo blijkt. Om te beginnen is advertising effectiveness maar een onderdeel van marketing effectiveness.
Tactisch belangrijk is het product en werken op een bestaand product in al zijn dimensies, om dat beter te maken. “Da’s trouwens ons werk”, aldus Ritson. “Stop met enkel te focussen op advertising”.
Nog een missie voor marketeers: aandacht voor pricing en de communicatie van de prijs. “Learn to frame the price and suddenly our seat at the table as marketeers will look completely different”, oreerde Mark. En terecht trouwens.
Weeral 3%
En dan hebben we het nog niet over de strategie gehad, een domein waar ongelooflijk veel gezeverd wordt. Het valt nochtans simpel samen te vatten, maar helaas is targeting nog steeds een pijnpunt, zoals blijkt uit onderzoek, en da’s rampzalig voor al wat volgt.
Met positionering is het al niet veel beter gesteld. “The purpose of positioning is not to build a presentation”, aldus Ritson. “The purpose of positioning is the consumer. Ervoor zorgen dat die aan jouw merk denkt. En ga consistent voor maximum twee kenmerken die jouw merk onderscheiden van de rest. Maar allereerst leggen marketeers zich toe op de diagnose van de consument. In heel dat gegeven legt creativiteit 3% gewicht in de schaal van het verschil. “Maar voor communicatie daarentegen speelt ze wel een vitale rol”, besloot Ritson, alvorens er fijntjes aan toe te voegen dat ze op briljante wijze gepromoot wordt door festivals als dat in Cannes. Benieuwd of dat de soms onweerstaanbare pitchlust bij adverteerders kan beperken.
Het Olympisch vuur van Jacques Séguéla
De reclameman bij uitstek voor drie generaties mocht op de afgelopen editie de Cannes Lion’s of Sint Mark in ontvangst nemen, bij wijze van eerbetoon aan zijn hele carrière. Dat deed hij, hoe kan het ook anders, op zijn Frans en met zijn mooiste glimlach. Eerder die week genoten we de eer de krasse negentiger te ontmoeten bij de presentatie van het nieuwe Operating System van Havas en kregen we zelfs de kans om hem twee vragen te stellen.
Sommige mensen geloven dat kunstmatige intelligentie binnenkort de mens kan vervangen, vooral als het gaat om het maken van reclame. Wat denkt u?
AI bestaat al enkele jaren en neemt menselijke taken over. Maar het gaat vooral om een grote geheugencapaciteit en een hoge rekensnelheid. Niet om pure creativiteit.
Generatieve AI produceert wel nieuwe dingen.
Het kan ideeën zeker ideeën spuien, maar het heeft geen verstand, geen geest, geen intelligentie in de letterlijke betekenis. Het is heel moeilijk voor een machine om nieuwe ideeën te bedenken, terwijl het voor een mens heel eenvoudig is. De schepper, als hij bestaat, heeft de dingen goed aangepakt en beperkte zich tot het dierenrijk, inclusief de mens. En dat was genoeg.
Over geest gesproken, kan AI geestig zijn?
Niet als dusdanig, neen. Ze kan de beste moppen van de afgelopen tien jaar opzoeken, ze hergebruiken en zelfs verbeteren. Maar alleen als AI ze opgeslagen heeft en ze verteld werd wat een goede grap is. Er is eigenlijk niets dommer dan kunstmatige intelligentie. Je moet er alles eerst aan vertellen en ze vertrouwt op opgeslagen informatie. Ze is net een bezemwagen.
En hoor, daar weerklinkt het geluid van een fanfare op de Croisette en onderbreekt ons gesprek. Ze kondigt de doortocht van de Olympische vlam aan, nog zo'n marketingtruc: het is als de Ronde van Frankrijk, maar dan kleiner en vooral langzamer, want het vuur mag niet doven. Ik zeg dag tegen monsieur Séguéla met zijn ogen waarin de vlam nog steeds brandt. Kijk, daar is de bezemwagen al.
Beethoven, AI en een saai kind, door Max Brouns
Elk jaar organiseert Cannes Lions een sessie gewijd aan de nabije toekomst van ons vak. Een select clubje van visionaire sprekers probeert een beeld te schetsen van hoe onze wereld er binnen anderhalf jaar zal uitzien. Dat doen ze door informatie te delen over wat een voorbijgaande rage is, wat zal blijven en wat nog moet komen. Waarom 18 maanden? Omdat de informatie die deze Future Gazers-sessies opleveren tastbaar en onmiddellijk bruikbaar is om de weg vrij te maken voor relevante creatieve ideeën en ambitieus denken over de mogelijkheden van morgen te stimuleren.
De tweede Future Gazer die zijn visie gaf op de nabije toekomst van onze business was Andrey Tyukavkin, Global ECD van LePub (Publicis Groupe, in het midden op de foto). Niet toevallig geniet de man erkenning als een van de knapste creatieve geesten in onze industrie (hij heeft zomaar – en tot dusver - 44 Leeuwen op zijn naam). Hij kwam uitleggen waarom hij niet langer gelooft in een louter rooskleurige toekomst voor reclame, hoewel hij creatieve geesten graag geruststelde: “Het komt goed met ons, dat beloof ik.”
“We hebben een heel saai kind grootgebracht” Andrey Tyukavkin nam een reeks advertenties gemaakt met AI onder de loep: “Het zijn over het algemeen interessante experimenten, maar het zijn geen interessante advertenties. Technologieën die vandaag nog aantrekkelijk lijken omdat ze nieuw zijn, zullen morgen door de meerderheid van de mensen worden gebruikt. Zodra iedereen AI-advertenties begint te maken, zullen ze allemaal even plat lijken. We zullen een saai kind hebben grootgebracht.”
“Door de kostenreductie die AI mogelijk maakt, zullen er 100, misschien wel 1.000 keer zoveel video-advertenties zijn. De consument zal 400 AI-gegenereerde advertenties per dag zien, één per minuut, waardoor hun hoofd echt propvol zal komen te zitten. Dus wat geeft marketeers dan een reëel voordeel? Kwantiteit? A/B-testen van 1000 lichtjes verschillende advertenties die parallel verspreid worden?”.
In werkelijkheid is het de kracht om echte emoties te creëren met een niveau van creatieve uitmuntendheid die onderscheidend zal werken om impact te genereren, benadrukt Andrey Tyukavkin. “Wat we nodig hebben, is het niveau van advertenties zoals ‘Lemon’, ‘1984’ of ‘Whopper detour’. Je kunt je afvragen of AI ons echt zal helpen om dit niveau te bereiken of dat kunstmatige intelligentie er meer zal toe bijdragen dat de advertentieruimte zo overvol geraakt dat de hele industrie één of twee eeuwen terug in de tijd zal worden gegooid. Meer bepaald naar de tijd toen advertenties gewoon herinnerden aan het bestaan van een product, vergezeld van naïeve aanbiedingen om “dit te drinken” en “dat te kopen”, met basisinfo over het product.”
Om de grenzen van AI-creativiteit te illustreren, verwees Tyukavkin paradoxaal genoeg naar een van de strafste prestaties van AI tot dusver, ‘
The next Rembrandt’. Dat werk werd gemaakt op basis van een enorme database bestaande uit alle portretten geschilderd door Rembrandt: “Een prachtig en zeer succesvol technologisch experiment, maar ik geloof niet dat een computer het volgende werk van een genie kan produceren op basis van een analyse van zijn vorige werken”.
Dat demonstreerde de man heel knap met de “Negende Symfonie Paradox”: Beethovens vroege symfonieën vertonen een harmonieuze progressie, ze zijn gecomponeerd door een jonge man in de bloei van zijn leven. “Maar een kunstmatige intelligentie zou nooit de negende symfonie hebben kunnen componeren op basis van de input van de voorgaande acht! Om te creëren moet je evolueren als mens, met emoties en vaak met existentieel lijden. Het werk van een kunstenaar is dus altijd een weerspiegeling van een momentum, een weerspiegeling van wie hij of zij op een bepaald moment is.
Creativiteit is dus per definitie subjectief. En het verandert voortdurend. Het is precies deze subjectiviteit die in de toekomst de primaire waarde van creatief werk zal worden.” Allesbehalve saai dus.
Over de redeloze impact van emotie, door Bruno Liesse
Aldus de titel van deze sessie waaraan zeer uiteenlopende specialisten deelnamen die allemaal dezelfde doelstelling deelden: de aandacht van het publiek vatten en vasthouden via het narratief en het instrumentaliseren van onze emoties. Zonder algoritme, maar met talent, passie en veel oefening.
Om het debat waarover iedereen het eens zou worden te animeren, was er niemand minder dan Chaka Sobhani, voorzitter en Global CEO van DDB Worldwide, in het gezelschap van haar collega Richard Brim (Global CEO van adam&eve DDB), ook al van wereldklasse, net zoals zijn vaakbekroonde bureau. Ook van de partij waren “culinaire influencer” Alix Traeger (CAA) met twee miljoen followers en zeer bedreven in de virale videowetenschap, en Sharon Horgan, hyperactieve internationale duizendpoot actief als schrijfster, producer, actrice, regisseuse en medeoprichtster van productiehuis Merman.
"Ware emoties zijn universeel"
Invalshoek: de inzet van gevoelens en emoties om een diepere verbinding met de consumenten tot stand te brengen, om onder andere de naambekendheid van een merk in de content te versterken. Op authentieke wijze en met de nodige subtiliteit, nu het klassieke reclame-ecosysteem op zijn grenzen botst, al helemaal bij de jongere generaties. “Echte emoties (in storytelling, nvdr) worden gecreëerd vanuit het hart”, preciseert Alix Traeger die bekent dat ze “van mensen houdt”. Idealiter zou je met hen moeten interageren, met je publiek moeten leven en “hen inspireren, inhoud delen die hun leven op een aangename en nuttige manier vult. Leer ze kennen, begrijp ze”.
Sharon Horgan bevestigt dit en voegt eraan toe: “Ware emoties zijn universeel, binnen bepaalde culturele grenzen. En je kunt evenveel negatieve als positieve vinden om lezers of kijkers aan te trekken. Daarmee spelen kan riskant zijn”. Richard Brim die nauwer betrokken is bij de reclamesector dan de gasten van de dag, is het ermee eens: “Je moet proberen te voelen wat mensen voelen. Wat hen drijft. De sleutelwoorden. We moeten ook in de huid kruipen van ons publiek, want tegenwoordig zijn ze gevoeliger en beter bestand tegen slechte reclame. Vroeger vonden consumenten het niet erg om onderbroken te worden door reclame, maar dat is veranderd en het is moeilijker geworden. We moeten vooral proberen om onze advertenties luchtig en leuk te houden. Het is een vak, een complex vak, waarbij reclame ook een plek van plezier en ontspanning is “for the many people”.
"Soms weet je niet waarom het werkt"
Traeger deelt haar methode: “Ik deel heel veel content want de verwachtingen zijn zeer uiteenlopend. Ik kijk per geval naar wat werkt en wat niet, sinds tien jaar. Ik pas me geleidelijk aan. “I learn on the way”. Het is vandaag immers even complex geworden om de aandacht van followers vast te houden. En de concurrentie is groot.”
De DDB-goeroe roept zijn collega’s op om zijn collega's bijeen om zich te positioneren als “expert op het gebied van de menselijke conditie. (…) Jullie verwijzen naar AI in elk gesprek, in elke keynote in Cannes. Maar je kunt creatie of emotioneel management niet in een proces gieten. Je moet vooral niet alles proberen te rationaliseren. Soms weet je niet waarom het werkt. En dat is prima. Je moet een open geest bewaren en de vrijheid van meningsuiting hebben die onze klanten toestaan.”
De specialisten waren het er ook over eens dat het nodig is om de selectie van emoties en het gebruik ervan aan te passen aan het formaat, de context en het onderwerp. Zo zal de keuze voor pre-rolls van 15 seconden en 30-minuten durende tutorials anders zijn. Simpele humor aan de ene kant en meer essentiële bedenkingen aan de andere. Vooral is het belangrijk om een neutrale reactie te vermijden. Een recent rapport van WARC in samenwerking met de Lions geeft immers aan dat neutraliteit, om niet te zeggen onverschilligheid, de eerste reactie van de consument is op reclame (System1 & Eatbigfish). En dus, geen memo, geen attributie, geen impact. Het is interessant dat de Lions zich ook bekommeren om effectiviteit. Zoniet zou creativiteit een B2B onderwerp blijven.
De producer en schrijfster ervaart dezelfde problemen en vindt dezelfde oplossingen: “Uiteindelijk kun je een succes niet met enige garantie reproduceren, in een film of een boek. Het is een beetje zoals bij de Lions. We begrijpen niet alles. In ieder geval moet je, net als bij reclame, oppassen dat je niet te ‘veilig’ en te braaf blijft. De mentale verbinding met het publiek moet gebaseerd zijn op emoties die enig risico durven te nemen, anders is het plat. Of het nu gaat om een film, een influencer-video of een tv-spot van 30 seconden. In dit opzicht moeten merken content creators vertrouwen, wie ze ook zijn, en ze hun gang laten gaan. Leg ze geen beperkingen op.”
Makkelijk gezegd in tijden van wijdverbreid wokisme en de alomtegenwoordige vereisten inzake brand safety. “Naast alle technologiegerelateerde kwesties is het begrijpen van emoties waarschijnlijk het belangrijkste. Ergens mensen laten reageren door middel van personages, verhalen, woorden en natuurlijk aantrekkelijke en onderscheidende merkinhoud”, vat Richard Brim samen. “En loop rond met je notitieboekje en pen. Zoals Michel Audiard, Georges Simenon of Alan Poe alles noteerden, zijn de woorden van ons dagelijks leven en de meest boeiende verhalen overal om ons heen. We hoeven ze alleen maar te voorzien van de grappigste, interessantste of ontroerendste content, en consumenten zullen zich betrokken voelen bij het boeiendste onderwerp van allemaal: zijzelf.”
Michael Willems (Dentsu): "Heel wat van de bekroonde inzendingen zijn media-driven"
Tijdens de Cannes Lions won de creatieve poot van dentsu Benelux niet alleen een GP, de groep kondigde ook de opening van het innovatieve dentsu Lab aan in Amsterdam.
En zie, we vonden we Michael Willems, MD dentsu Media Benelux, onder de Zuid-Franse zon bereid tot een interessant gesprek over de redenen voor al dat succes.
Wat is je dit jaar bijgebleven op het festival?
Wel, ik werk voor dentsu Media, dus voor een mediabureau. We zijn vooral bezig met het zichtbaar maken van ideeën bij het publiek. Veel van de dit jaar bekroonde ideeën dragen al een mediaelement in zich, waardoor ze mediagedreven worden.
Ik zal je een voorbeeld geven: de ‘
Misheard Version’ voor SpecSavers, GP in Audio. Dat is echt een superidee, iedereen kan het lied meezingen. De muziek is de drager van de boodschap en je kunt het blijven draaien. Bijgevolg heb je geen mediabudget nodig om de boodschap te blijven verspreiden. Hetzelfde geldt voor het ‘
It has to be Heinz’ platform, dat de doelgroep activeert zoals dat zelden gebeurt. Idem dito voor de ‘
Pub Museums’ van Heineken. Het zijn alle drie ideeën die je in het echte leven kunt tegenkomen en waar het medium ook de boodschap is. Als mediaman raakt me dat en ligt het in de lijn van alles waar we elke dag mee bezig zijn. En, in een ander register, kan ik alleen maar bewondering hebben voor ‘
Women's Football’ van Orange: een commercial met state-of-the-art technologie, een mooi inzicht of hoe je klassieke reclame kunt maken met nieuwe technologie.
In Creative Strategy ging de GP naar ‘A Piece of Me’, een slimme campagne van dentsu Creative Nederland voor KPN. Waaraan danken ze die bekroning, denk je? Ook hier zien we dat het medium de boodschap is. Er hebben verschillende elementen een rol gespeeld, volgens mijn observaties. Om te beginnen is er het inzicht dat aan de basis van het idee voor de campagne lag: het gaat om iets wat mensen bezighoudt. We kennen of hebben allemaal kinderen voor wie dit een herkenbaar probleem is. De strategie is gebaseerd op de ‘Beter Internet’, de pay-off van KPN die je op twee manieren kunt bekijken: niet alleen sneller, maar ook beter voor de gebruikers. In zijn communicatiestrategie is KPN niet vertrokken van diegene die de foto deelt, maar van diegene die de foto doorstuurt en aldus het vertrouwen van de afzender beschaamt. Da’s op zich al ongewoon. Dat vertaalden ze via content die een onderdeel is van de populaire cultuur, wat bijdraagt aan de emotie en de impact van de boodschap. Je moet weten dat deze campagne alleen mogelijk was in nauwe en inclusieve samenwerking met allerlei maatschappelijke partners. Tijdens het hele proces dat daaraan te pas kwam, was de relatie tussen bureau en klant van essentieel belang, met vertrouwen en doorzettingsvermogen als absolute vereisten. Dit soort campagne kan immers op zoveel momenten en manieren fout gaan. Dat gebeurde ook geregeld bijna, maar net niet dankzij deze relatie.
Ten tijde van de Cannes Lions kondigde dentsu ook de lancering van zijn Lab in Amsterdam aan, onder leiding van Sven Huberts. Kun je daar iets meer over vertellen? Het is een lab voor creatieve research en development. Bedoeling is onze expertise inzake mensen, technologie en business te combineren om met nieuwe oplossingen te komen. We willen daarbij modern zijn. We willen maximaal vijf jaar in de toekomst kijken. Alles wat verder af is dan vijf jaar, is in mijn ogen sciencefiction.
Maar soms komen voorspellingen toch uit? Ja klopt, soms, maar blik zelf vijf jaar terug. Niemand had het over genAI en chatGPT, wel over metaverse. En kijk waar we nu staan.
Maar dus, met dentsu Lab zoeken we naar samenwerkingen met wetenschappers, start-ups, universiteiten, … om innovatie te versnellen, in samenwerking met klanten. We proberen we ook te kijken naar de impact van innovatie op de samenleving, om waardeproposities voor de markt van morgen te betreden te definiëren. Het idee is ontstaan in Japan en gaan we nu uitrollen in een aantal landen, ook vanuit Amsterdam. Het is bijzonder fijn dat Sven Huberts het project gaat leiden.
Wat zijn jullie prioriteiten voor het komende semester? Bij dentsu zijn we bezig met onderzoek en machine learning om media steeds beter te plannen op basis van aandacht. Verder werken we naarstig aan de decarbonisatie van media, zodat we onze klanten kunnen helpen de CO2-uitstoot van hun reclame te beperken en tot slot leggen we een grote focus op data, maar vooral het wetenschappelijk bewijs dat daaruit voortkomt.
Young Lions: de balans van Frederik Braem (Brightfish)
Als officiële vertegenwoordiger van de Cannes Lions voor België selecteerde Brightfish ook dit jaar de Young Lions om ’s lands kleuren te verdedigen in de gelijknamige competities. Veertien waren dat er deze keer, het maximum, aangezien er zeven competities zijn. Leeuwen brachten ze niet mee naar huis, een pak learnings en een onvergetelijk ervaring wel.
Creative services director Frederik Braem blikt terug.
Dit jaar stuurde Brightfish niet twee maar veertien jongeren naar Cannes. Waarom zoveel? Dat had alles te maken met een nieuwe focus in onze communicatie die meer op jonge mensen gericht is. Dit jaar deden we dat aan de hand van twee evenementen: de Video Experience Day in samenwerking met de AP Hogeschool en de Young Lions, mede dankzij de steun van Hey!. Volgend jaar willen we opnieuw zeven teams sturen. Om die optimaal voor te bereiden en klaar te stomen, zijn we nu al met verschillende spelers in de sector aan het praten.
Het vervolg ontdek je hier.
Karen Corrigan: "Grote creatieve ideeën moeten het resultaat zijn van een echte strategische samenwerking met je klant"
De voorzitter van de Association of Communication Companies die ook de oprichtster en CEO van Happiness is, was aanwezig in Cannes.
We maakten graag van de gelegenheid gebruik om Karen Corrigan een paar vragen te stellen over de pijnlijke evolutie die de verhouding tussen adverteerders en creatie doormaakt. Over de rol en de prijs ervan ook. Niet ongepast op een prijzenfestival.
Voor de ACC-voorzitter en baas van Happiness stopt het werk nooit, ook als die dat zou willen. Klanten hebben ze te graag en kunnen niet zonder haar, ook al wet iedereen donders goed dat je in Cannes zit. Wijst dat al op een malaise? Ik denk dat de meeste adverteerders steeds verder van de awards af komen te staan. Ze begrijpen niet allemaal, of niet helemaal, dat we hier niet zijn om te feesten. Kennis van het vak en basisinspiratie komen uit Cannes, en ook van de CB Awards. Naast erkenning voor ons werk en gewonnen prijzen, krijgen we ook informatie over de best practices in onze sector en kunnen we vooral veel interessante keynotes bijwonen. Het is een ontmoetingsplaats waar de hele wereld samenkomt. Hiervoor zouden we onze activiteiten een week moeten kunnen stilleggen.
Lees het vervolg van ons interview hier.
Close Encounters
Net als elk jaar kon je op de Cannes Lions onze vliegende reporter Wim Demyttenaere tegenkomen, op zoek naar Belgische festivalgangers voor een kort video-interview. Deze week zetten we een adverteerder en een creatief directeur in de kijker, met name
Steven De Deyne (lead brand, communication & media central bij Proximus) en
Eduardo Marques (chief creative officer bij Publicis Groupe).
Neem zeker eens een kijkje op onze
Instagram-pagina voor de rest van de video's.
So long, see you next year. In afwachting vind je de meeste interviews en artikels uit onze reeks terug op onze
website waar we je ook graag op de hoogte houden van de rest van de actualiteit in marcom land. Dat doen we uiteraard ook op onze sociale media. Overigens zijn we ook altijd benieuwd naar jouw nieuws: iets te melden? Laat het ons zeker weten!
That's all folks, stay tuned!
.gif)
De case voor de Gold van Ogilvy Social.Lab op de B2B Drum Awards