Fr

MEDIA

Moedige nuancering, door Griet Byl (MM)

Zondag 28 Januari 2024

Moedige nuancering, door Griet Byl (MM)

De nostalgische (en vooral Nederlandstalige) zielen onder ons zullen wellicht een symbolische traan hebben weggepinkt vorige week, toen aangekondigd werd dat de schooltijdschriften Zonneland, Zonnestraal, Zonnekind en Doremi – ooit de trots van Groep Averbode - aan hun laatste schooljaar bezig zijn. Plantyn dat de uitgeverij van de abdij vorig jaar overnam, trekt de stekker uit de papieren versie en fuseert de publicaties waarmee generaties kindertjes (beter) leerden lezen met z’n eigen reeks Wereldkanjers.

Echt onbegrijpelijk is dat niet in tijden van broodnodige rationalisering: ook al mikt Plantyn voornamelijk op de educatieve markt, het uitgeversvak in het algemeen bevaart al jaren woelige wateren. Aan redenen geen gebrek: minder inkomsten wegens onder druk staande budgetten, stijgende papier- en personeelskosten en toegenomen concurrentie van buitenaf. En – als we boeken en geschreven pers als een medium beschouwen – andere vormen van hoofdzakelijk digitale en audiovisuele mediaconsumptie. Een dag telt nu eenmaal maar 24u en als er daarvan 277 aan audio besteed worden en 300 aan video (zoals gemeten door de recentste Audio en Video Observers), hoeveel schieten er dan nog over om te lezen?

Of we daarvan wakker moeten liggen? Als je weet dat de ontlezing toch wel reëel is en van redacteurs en journalisten verwacht wordt dat ze hun taalgebruik aanpassen aan de toenemende ontlettering (sic), misschien toch wel een beetje, in die mate zelfs dat we ons bijna afvragen hoe de ChatGPT’s van morgen hun algoritmes zullen leren lezen…

Ondertussen woedt in Frankrijk alweer een polemiek rond de vraag of een literair werk los kan worden gezien van zijn auteur. Die ontstond nadat schrijver Sylvain Tesson - ooit de lieveling van het publiek, maar vandaag in opspraak door zijn extreem-rechtste sympathieën – benoemd werd tot peter van Le Printemps des poètes, waarna zo’n 1200 mensen actief in cultuursector bij wijze van protest een petitie publiceerden in Libération en de directrice van het gewraakte poëziefestival haar ontslag indiende.

Of de kwestie daarmee is opgelost? Allicht niet. “Over de trieste affaire rond Tesson wil ik het niet hebben in het bijzonder", aldus schrijver Nicolas Mathieu met zijn uitstekende oog en genuanceerde pen op Instagram. "Partij kiezen en stelling nemen zijn een voltijdse job geworden en de tijd die we eraan besteden lijkt almaar lediger. (...) De wereld is al ellendig genoeg: laten we ze niet nog miserabeler maken door geen andere horizonten dan onze eigen perspectieven toe te laten."

En laat horizonten en perspectieven nu net een van stokpaardjes zijn van onze sector. Ooit verkochten we een monochrome toekomst in exclusief zuurstokroze, vandaag is het hoog tijd voor minstens 50 tinten regenboog als alternatief voor de veel te zwart-witte werkelijkheid. Ook al vraagt nuance dan moed, zoals onze landgenote en schrijfster Véronique Sels terecht opmerkt in een comment.

Archief / MEDIA