Scott Galloway: "Je passie volgen? Ik vind dat het stomste advies dat je iemand kan geven"

Ons ‘slot’ met marketinggoeroe Scott Galloway is beperkt. Vijftien minuten. De Harvard-professor laat er dan ook geen gras over groeien. Meteen met de deur in huis: “You used to work in advertising? Als creatief? Copywriter, hmm… Dan zal je wellicht niet prettig vinden wat ik nu ga zeggen, maar creativiteit is overrated. Of liever: de term creativiteit is uitgehold. Er wordt veel te snel mee gegoocheld. Hoop en al twee procent van de bevolking is echt creatief, en die zitten echt niet allemaal bij reclamebureaus.”
 
De namen die je eruit pikt, zijn niet toevallig gekozen. Amazon, Apple, Google en Facebook maken de wereld kapot, zeg je.
Dat is zo. Maar als we jongeren echt op weg willen helpen naar economische veiligheid en zelfstandigheid, dan zijn dat de vier vakken die ik zou doceren in het eerste jaar universiteit - zeker voor economie- of marketingstudenten: het vak Amazon, het vak Apple, het vak Google en het vak Facebook. Want wie begrijpt hoe die vier werken, die begrijpt hoe media, retail, economie en de maatschappij in z’n geheel werken. Dat gezegd zijnde, Dorsey en Musk gedragen zich misschien als overjaarse pubers, anderen zoals Jeff Besos of Steve Jobs hebben zich bij herhaling gewetenloze onmensen getoond. Steve Jobs heeft meineed gepleegd en valselijk z’n vaderschap ontkend om onder het betalen van child support uit te komen. Z’n vermogen werd op dat moment geschat op een goeie 250.000 dollar. En die man wordt in de hele westerse wereld aanbeden vanwege z’n visie op het leven. We don’t need another Steve Jobs or better phones, we need better fathers. Maar goed.
 
Je vindt het ook geen goed idee om mensen aan te raden om hun passie te volgen.
Meer zelfs, ik vind dat het stomste advies dat je iemand kan geven. Goed advies is: zoek uit waar je goed in bent, investeer daarin, and become great at it. ‘Volg je passie’ is echt bullshit. De mensen die je dat advies geven, zijn meestal schatrijk geworden met IT-services of ijzerproductie. Ik geloof geen moment dat dàt hun passie was. Wat hen gepassioneerd maakt, is dat ze ergens in uitblinken, en de voordelen die daaruit voortvloeien: inkomen, levensstandaard, status,… Dingen die écht met passie te maken hebben - sport, film, gastronomie, … - leveren voor de meeste mensen een bijzonder lage return-on-investment op. Sex appeal en return-on-investment zijn in de regel omgekeerd evenredig. De meest doorslaggevende factor voor je geluk is de keuze van je levenspartner. Het tweede deel van dat woord is belangrijk. De persoon met wie je je leven deelt moet niet alleen iemand zijn van wie jij houdt of die van jou houdt. Het moet een partner zijn. Single zijn levert zeker een aantal ongelofelijke momenten op, maar over het algemeen zijn mensen met een stabiele relatie de gelukkigste mensen. Meestal met kinderen. Desalniettemin geloof ik niet - hoewel ik zelf een gelukkige vader ben - dat je kinderen nodig hebt om gelukkig te zijn.
 
De keuze van de juiste partner komt neer op drie dingen: fysieke aantrekkingskracht - seks en affectie-, gemeenschappelijke waarden en invulling die je geeft aan het leven, en de houding van beide partners tegenover geld. De belangrijkste reden waarom koppels scheiden is niét ontrouw, maar fundamentele meningsverschillen over geld. Hoeveel wil je verdienen, hoeveel wil je uitgeven, wie brengt wat binnen, waaraan geef je geld uit en waaraan niét … Dat zijn de basisingrediënten voor een harmonieuze relatie. ‘Evenwicht’ is trouwens nog zo’n mythe. Ken jij één persoon die op z’n veertigste een harmonieus sociaal leven, een evenwichtige relatie, een goed inkomen en een valoriserende job heeft, en daarbij ook nog een succesvolle foodblog schrijft en ook nog regelmatig een triatlon doet?
 
Eh, ik doe vrij regelmatig een triatlon…
Good for you! De reden dat ìk nu balans in m’n leven vind, is dat het er géén had vijftien jaar geleden. Je moet investéren om op je vijvenveertigste of vijftigste balans te vinden.

En investeren betekent werken. Jezelf professioneel ‘establishen’ vòòr je vijvenveertigste om dan vanaf je vijftigste dat evenwicht te kunnen oogsten. Je kan het niet allemaal tegelijk hebben, en zéker niet voor je vijvenveertigste…
 
Je had het daarnet, tijdens de talk over ‘sweating versus watching’ als een katalysator voor succes. Wat bedoelde je daar precies mee?
De verhouding tussen de tijd die je zwetend doorbrengt en de tijd die je doorbrengt terwijl je naar ànderen kijkt, die zweten, is een trefzekere indicator voor succes. Spectator sports zijn een kanker. Een gouden regel voor iedereen die naar sport kijkt op tv zou moeten zijn: ‘Kijk zolang als je zelf hebt gesport, die dag. De 20 percent van meest succesvolle managers ter wereld hebben - ongeacht hun business, hun methodes of hun sector - één ding gemeen - ze sporten allemaal minstens 45 minuten per dag.
 
Naast fitheid, het niet blindelings volgen van je passie en het relativeren van creativiteit, is ook geld essentieel voor ons geluk?
Er is in elk geval een duidelijke correlatie tussen geld en geluk. Mensen met een gemiddeld inkomen zijn gelukkiger dan mensen met een laag inkomen. Mensen met een hoog inkomen voelen zich gelukkiger dan mensen met een gemiddeld inkomen. Maar op een bepaald moment zet de correlatie zich niet meer door. Miljardairs zijn niet gelukkiger dan miljonairs. Maar ze zijn ook niet òngelukkiger, zoals wel eens wordt beweerd. Op het moment dat je ‘economische veiligheid’ bereikt, vertoont de relatie tussen geld en geluk geen stijgende lijn meer.
 
Van je vijftien tot je vijventwintig ben je doorgaans het gelukkigst. Van je vijventwintig tot je vijftig maak je kennis met de echte wereld. That’s when shit gets real. Het begint je te dagen dat er geen tegel voor jou is voorbehouden op ‘walk of fame’ en dat er tegen je vijventwintigste géén parfum naar je genoemd zal worden. Je begint je te spiegelen aan anderen, je krijgt ‘benchmark persons’. Mensen die gewoonlijk succesvoller, beter, geslaagder zijn dan jijzelf. Tegen je vijfendertig ben je meestal ontgoocheld over wat het leven je tot dan heeft gebracht. Dat is normaal. In die periode ben je ook nog bezig met het verzamelen van dingen - omdat je denkt dat die je gelukkig maken.
 
Tussen je zevenenveertigste en je vijftigste word je opnieuw gelukkiger. Tegen die tijd worden je kinderen ook wat minder vreselijk, en je beseft dat het je verzamelde ervaringen zijn, die je definiëren, niet de dingen die je hebt.
 
Wat geld betreft: begin zo vroeg mogelijk met wat opzij te zetten. Voor jou is het waarschijnlijk al te laat. Einstein heeft ooit gezegd: ‘Intrest op spaargeld is de grootste kracht in het universum’. Het nut van spaargeld is het grootst voor de bevolkingsgroep die er het nut het minst van inziet: jonge mensen. En nochtans is het pure magie: zet vandaag duizend euro opzij, en binnen veertig jaar zijn dat er twintig tot vijventwintigduizend geworden. Jij hebt vast al een idee van hoé snel veertig jaar voorbijvliegen … Het is niet je salaris dat je rijk maakt, het is wat je uitgeeft. Of liever: wat je niet uitgeeft. Sparen en - later - investeren zijn cruciaal voor je geluk. Een pensioenspaarplan is goed, aandelenopties in het bedrijf van je werkgever zijn beter.”
 
Onze tijd zit erop, zie ik. Heb je nog een laatste advies voor mij?
Aanvaard dat je zal mislukken, maar wees vastbesloten om terug te veren en die mislukkingen recht te zetten. Be resilient. Investeer in je vriendschappen en relaties en laat toe dat zij in jou investeren. Aanvaard dat je leven eindig is. Be responsable. Be kind. Besef fat je successen én je mislukkingen slechts gedeeltelijk jouw fout zijn. En maak je niet te veel zorgen. Je doet triatlons, you’ll be alright.