Fr

TRAINING&BOOKS

De toekomst is behoorlijk ingewikkeld (deel 1), door Danny Devriendt (IPG Dynamics)

Dinsdag 11 Maart 2025

De toekomst is behoorlijk ingewikkeld (deel 1), door Danny Devriendt (IPG Dynamics)

South by Southwest 2025 kaart de toekomst niet voorzichtig aan, het onderwerp raast over het festival. Twee van mijn favoriete keynotes hielden de dag in spanning en ze stelden niet teleur. Futurist Amy Webb betrad het podium en maakte meteen duidelijk dat we het ‘living intelligence’ tijdperk ingaan. Dat betekent dat AI niet langer alleen in onze telefoons of externe servers zit, maar ingebed is in onze biologie, in onze steden, in de werkelijkheid. Haar oordeel? “We zijn er nog niet klaar voor”. Niet bepaald geruststellend.

Toen kwam good old grumpy Scott Galloway, de altijd openhartige NYU professor, gewapend met grafieken, voorspellingen en economische analyses die CEO’s opzadelen met uitbrekend koud zweet. Volgens Galloway stevent AI af op een duopolie, staat het nazisme op het punt een comeback te maken en verandert de businesswereld terwijl wij erop staan te kijken.

Beide keynotes kwamen binnen met dezelfde hoge urgentie: de toekomst komt ons niet stilletjes tegemoet, neen, ze stormt met volle snelheid op ons af.

Amy Webb is CEO van het Future Today Institute. Maar op het SXSW-podium is dat de Future Today Strategy Group (FTSG). “Deze evolutie weerspiegelt een bredere missie: organisaties door het doolhof van technologische verandering loodsen door middel van strategische toekomstplanning”, aldus Webb.

Naast haar rol bij de FTSG deelt Webb haar kennis als professor in strategische prognoses aan de Stern School of Business van NYU. Ze is ook ‘visiting fellow’ aan de Saïd Business School van Oxford, ‘senior fellow’ in de Atlantic Council en levenslang lid van de Council on Foreign Relations. Haar analyses leverden haar een plaats op in de ‘100 Women’ lijst van de BBC en in ‘Thinkers50’, waarin ze naast de meest invloedrijke denkers in management staat. Ze is een van mijn favoriete cookies.

De keynote van Amy Webb schetste een levendig beeld van “the beyond”: een nieuw tijdperk waarin AI, biotechnologie en sensoren convergeren in wat ze Living Intelligence (LI) noemt. Het is niet de gebruikelijke toekomst van slimme gadgets. Living Intelligence is “een systeem dat in staat is om te voelen, te leren, zich aan te passen en te evolueren”. Een AI die groeit en verandert “als een levend organisme”. Met andere woorden, intelligentie ontsnapt uit server farms en wordt onderdeel van het leven zelf, waardoor de grens tussen digitaal en biologisch vervaagt. En zoals Webb opmerkte: “Living Intelligence zal de regels van onze realiteit zoals we die nu kennen herschrijven en daar zijn we nog niet klaar voor.”

Webb onderbouwde deze visie met verbluffende voorbeelden uit haar duizend pagina’s tellende Tech Trends rapport, waaruit blijkt dat deze convergentie al gaande is:

AI-agenten werken uit zichzelf samen: in recente experimenten organiseerden groepen AI zich spontaan. Ze vormden allianties en communiceerden zelfs op een eigen manier, zonder enige menselijke tussenkomst, in hun eigen taal, Microsoft DroidSpeak. Dat gaat drie keer sneller dan in het Engels, wat toont hoe onhandig en onnauwkeurig de menselijke taal is voor computers die met elkaar willen of moeten communiceren.

Machines versmelten met ons lichaam: Geavanceerde sensoren en biotechnologie veranderen ons in cyborgs. Webb beschreef in detail injecteerbare microscopische toestellen die in je bloedbaan circuleren, evenals brein-computer interfaces waarmee verlamde patiënten apparaten kunnen bedienen door middel van gedachten. AI kruipt letterlijk onder onze huid en infiltreert – joepie, hoera - onze hersenen. Tegelijkertijd dringt onze biologie door op het terrein van computers: de eerste commerciële computers die gebouwd zijn met echte menselijke neuronen bestaan al: in feite zijn het “de eerste levende machines”. Ja, ze zijn er al, terwijl jij je nog zit af te vragen of CoPilot een nieuwigheid is...

Zelfs materie wordt slim: wetenschappers vinden ongelooflijke metamaterialen uit (gelukkig geen familie van Zuck) met eigenschappen die de natuur ons nooit heeft gegeven. Stel je bakstenen voor die kunnen functioneren als longen om de lucht te filteren, of gebouwen die tijdens een aardbeving van stug in buigzaam veranderen. Onze fysieke omgeving komt tot leven en zich in real time aan te passen.

Robots krijgen een human touch: om echte AI-krachttoeren te bereiken, stelt Webb dat “AGI niet bestaat zonder belichaming, net zoals onze menselijke intelligentie niet echt bestaat buiten een lichaam”. Intelligentie heeft een fysieke vorm nodig. En inderdaad, grote bedrijven proberen allemaal om zo snel mogelijk humanoïde robots op de markt te brengen.

Het meest verbazingwekkende deel van Webb’s presentatie was misschien wel de botsing tussen AI en biologic engineering. Dankzij nieuwe AI-tools kan “iedereen binnen enkele minuten biologische voorspellingen verkrijgen”, aldus Web. Dat boost baanbrekende ontdekkingen voor geneesmiddelen en de ontwikkeling van materialen. Daarop volgde een lijstje dat niet zou misstaan in een SF-story, maar waarmee toch al druk geëxperimenteerd wordt: wetenschappers kweken menselijke tanden in varkens, verwerken DNA van koeien in rijst om de opbrengst te verhogen of creëren kleine “sperm bots” die kunnen zwemmen om vruchtbaarheidsbehandelingen te verbeteren.
Deze ongelooflijke prestaties zorgden voor beroering bij het SXSW-publiek en deden me verbaasd fronsen. De draagwijdte hiervan is enorm: levende systemen kunnen net zo geprogrammeerd worden als computers en omgekeerd. Dit is de kern van Living Intelligence - alles om ons heen, van ons lichaam tot onze gebouwen, wordt onderdeel van een verbonden, intelligent netwerk.

Maar Webb's boodschap was niet alleen utopisch. Ze kruidde haar enthousiasme met enkele ernstige waarschuwingen. Onze ambitie gaat misschien ons begrip te boven: al deze doorbraken gebeuren zonder een “gecoördineerd plan of toezicht”, waarschuwde ze. Wie denkt er aan de gevolgen? “Er is geen visie voor de wereld waarin we vandaag leven, geen langetermijnplan, geen strategie”, betreurde Webb. Ze spoorde de leiders dan ook aan dan verder te kijken dan de “kleine ongemakken” op korte termijn. “We zijn zo druk bezig ons zorgen te maken over de steentjes in onze schoen dat we ons niet voorbereiden op de grote omwentelingen die eraan zitten te komen.” Stel dat we computers gaan bouwen met menselijke neuronen, dan rijst de angstaanjagende ethische vraag wie de eigenaar is van de hersendelen die in deze computers zitten? Wie bezit of controleert letterlijk levende intelligentie?”

Webb waarschuwde zelfs voor bestuurlijke nachtmerries: zonder een vooruitziende blik zouden de flitsende innovaties van vandaag morgen gemilitariseerd kunnen worden. Ze beschreef scenario’s waarin goedbedoelde technologieën (zoals slimme gadgets voor het gemak) worden gecoöpteerd door regimes of bedrijven met het oog op politieke controle. Met andere woorden, nieuwe partnerschappen tussen overheid en de privésector in de technologie kunnen de basis leggen voor autoritaire regimes als we niet oppassen. De inzet kon niet hoger zijn: “Beslissingen die in het komende decennium worden genomen, zullen het lot van de menselijke beschaving op de lange termijn bepalen”, stelde Webb krachtig. Een huiveringwekkende herinnering aan het feit dat de toekomst niet per se vriendelijk is.

Toch verviel Webb niet in somberte. Ze herinnerde ons eraan dat mensen niet alleen maar hulpeloze passagiers zijn. Ze besloot haar betoog met een oproep tot verantwoordelijkheid en optimisme: “Onthoud dat je de toekomst elke dag creëert met de beslissingen die je neemt. Elke beslissing is een deur waar je kunt doorlopen om morgen beter te maken.”

Webbs laatste punt was duidelijk: als we nu beginnen met plannen, ethische richtlijnen aannemen en op lange termijn denken, kunnen we Living Intelligence inzetten om de wereld te verbeteren in plaats van te destabiliseren. Volgens haar ligt de toekomst nog steeds grotendeels in onze handen, maar we kunnen ons geen zelfgenoegzaamheid of kortzichtigheid meer veroorloven, zelfs niet voor een minuut.

Morgen kom ik terug op de presentatie van Scott Galloway: terwijl Amy Webb in de technische en biologische mechanismen van onze toekomst dook, nam Galloway een stap terug om de grote krachten van de markt en de maatschappij te observeren. 

Archief / TRAINING&BOOKS